Аль Nasr, RaimБұл Даланың Ерлері Ерлері

Биссмилля деп атқа қондым, көкейімде байғатым
Есімін ер деп, атап қойған , байқасын деп қайратын
Мәңгілікте ғой отаным, қорқыта алмайды-ау сұм өлім

Мың өлгендер мың тіріліп , тақымын атқа байлайтын
Қар құлын ат болып, игерді жол торабын
Тітіркене тәні, сылқыта ішті тау бұлағын

Тегі көшпелі беу-ахау керім
Текті деп біле жүр бұл даланың еркектерін
Ләббәй раббым, ләббәй дейтұғын
Кешегілердің түбін құртқан мына жат ұғым
Ғұнның «Еділі»нен білді кім, опық жерін?
Танып ал енді, бұл даланың еркектерін
Үрген ит қамшы жер, әуелі жатып ішіер

Байырғы алып ер, толқумен күн кешер
Семсерінің әсері күшті деп, айтпас еді
Білмесе егер бұл даланың еркектерін
Әскері жаушының, игеріп тау шыңын
Ауырды төмпештеп, жүгіңді арқалаушы ұлың

Құлың болуға даяр, жұлмаланып тілінседе
Шегедей мықты ер, шекеге оқ тиседе
Бұл даланың ерлері, ерлері
Бұл даланың ерлері, ерлері

Теңіздің тереңіне батсаң ерді ойла
Тәніңнен көлеңке кетсе ерді ойла